Het is al een tijdje geleden dat je nog iets van Els hebt kunnen lezen.
Er is een eenvoudige verklaring voor. Els is op dit moment (samen met een vriendin, Cindy) de US aan het onveilig maken. En natuurlijk brengt ze regelmatig verslag uit... Kev-in-wonderland heeft de exclusieve rechten op het reisverslag kunnen bemachtigen.

Els schreef op 2 september:

Hello Belgium!

Amai, het heeft wat voeten in de aarde gehad om jullie te kunnen mailen. De computer in ons motel liet het al afweten en ook hier is het aan een tempo waar Kinshasa niks tegen is. Een korte impressie van onze belevenissen tot nu toe dan:

Zoals voorspeld is Els maar met veel moeite hier geraakt. Al in Zaventem kwamen er de hele Deltastaf, twee telefoons en een hoge securitymadam aan te pas om te oordelen of iemand met een Pakistan-visum wel naar de VS mag. En in Atlanta was het helemaal mis. Els mocht naar een apart kantoortje bij bad cop en even worse cop die haar het land niet wensten binnen te laten. Kort samengevat kwam hun redenering hier op neer: een journalist met een Pakistanvisum die op vakantie komt naar de VS en zegt dat ze mogelijk wel wat voor het werk zal doen "mocht er iets gebeuren' die is eigenlijk op de hoogte van een op til staande aanslag (misschien had ik zelfs die info gekregen tijdens een itv met Bin Laden himself, zo belangrijk zie ik er dus uit!) en die komt er niet in. Gelukkig kreeg een van de twee op den duur wat medelijden, vooral met Cindy die verplicht wel was door gemoeten en stond te flippen aan de bagageband waar ze zich aan moest vastketenen want ook daar werd ze verzocht voort te maken.

Anyway, uiteindelijk zijn we in LA geraakt, hebben een supercoole auto gekregen (een grijze Chevrolet HHR, een soort kruising tussen een monovolume en een jeep) en daarmee door de LA-avondspits gesjeesd. Na 24uur zonder slaap. Geen aanrader. Maar coole Cindy heeft het uiteraard tot een goed einde gebracht.

Vandaag naar de sterren op Hollywoodboulevard gaan kijken al gesocialized met een Belgisch koppel, touche gehad bij twee enqueteurs van Greenpeace die we maar liefst drie keer zijn tegengekomen, een Babylonisch geïnspireerd shoppingcenter bezocht, vintagestores met de meest waanzinnige schoenen, kleren en pruiken. Enkele modetips voor de winter: haar best babyroze of turkoois, schoenen met een hak van minstens 20 cm, alles met pailletten aan de lopende meter en vooral de originele rok gemaakt uit stropdassen. Speciaal voor kerst ook in een versie met kerstman met lichtgevende rode neus. Zeg niet dat we u niet gewaarschuwd hebben...

Dat was het ongeveer, alleen nog dit. Wie het concept "forellen" kent, Cindy heeft er al enkele gevangen. De schoonste: ze heeft geregeld het gevoel dat ze onder een hondje ligt!?!

Tot de volgende!

Paki en Stanzi

Els schreef op 4 september:

Hey babes en andere varkens!

Om te beginnen, het belangrijkste waren we vorige keer nog vergeten. Het weer! Superformidabel! De mensen hier zijn aan het zeuren dat de zomer al voorbij is, maar dan hebben ze duidelijk augustus in Belgie gemist! Heel de dag zon, af en toe een briesje, zaaaaalig. We hebben onze airco 's nachts echt nodig, anders sterft Cindy onder haar hondje.

Gisteren jeugdsentiment opgehaald in Beverly Hills en Melrose. Het eerste was echt supersjiek, vol fancy winkels, prachtige lanen met palmbomen, mooie parkjes. We zijn nog gaan bellen bij Brandon en Brenda maar ze waren met Dylan op schok. Jammer.

Melrose dan. Dat is echt alles wat ge er u bij voorstelt en nog meer. Een vreemde mix van chicks met designer boobs en hun lief in een Hummer, overjaarse Paris Hilton look-a-likes compleet met Tinkerbellkopie, orthodoxe joden en lots and lots of gay guys. We voelden ons dus weer helemaal thuis.
Ook de meest zotte winkels: keidure schoenenwinkels waar altijd turkooise botten staan die cindy niet kan betalen, tweedehands T-shirtshops die nergens op trekken, koosjere hotdogkramen en beautysalons for men.

Vandaag zijn we voor het eerst naar beestjes gaan kijken in het Long Beach Aquarium, heel mooi, wel keidruk en vol bleitente jung, maar bon. En dan vanmiddag top of the bill van het peoplewatching : Venice Beach. Eigenlijk is het te gek om waar te zijn en moeilijk te beschrijven. Compleet wacko, dat is het enige wat ik kan bedenken. Twas de moeite! We hadden ook keiveel chance want de allerlaatste plaats op de allerlaatse vrije parking was de onze. Aleen geraakten we er niet in en heeft de parkeerwachter dat dan maar voor ons gedaan. Geen nood aan rijtalent als ge charme te koop hebt he :-)

Enkele woorden over het verkeer dan. Vandaag voor het eerst serieus rondgetoerd iin onze coole bak. En het is allemaal zoooooo groots, niet te schatten. Of het nu een gewone boulevard is of een autostrade, alles heeft minstens 5 en meestal 6 rijstroken. De wegen zijn hier ook helemaal kapotgereden, van het ene stuk afgeschraapte asfalt in de andere put, niet te doen. De voorbije dagen hadden we de bus genomen en ook dat was sterven.
De rijstijl van de (vrouwelijke) chauffeurs is echt waanzinnig. En bussen zijn dus blijkbaar alleen voor zwarten, aziaten en latino's want we waren telkens de enige blanken.

Gisteren ook voor het eerst de was gedaan. Ik ben maar gewoon mee in het bad gaan zitten om echt wasmachientje te kunnen spelen. En Cindy heeft weer allerlei ingewikkelde droogsystemen ontworpen boven onze aircoblazer die er voor gezorgd hebben dat alles op tijd klaar is om in de valies te belanden.
Want morgenvroeg verlaten we LA richting Tijuana (voor die Mexicaanse stempel in ons paspoort) en San Diego.

Zo, wij hebben ons best gedaan. Nu jullie nog...

Love to you all,
De nieuwste leden van het Gay Anticircumcision actiefront

Els schreef op 6 september:

Ola Gringos!

My god, is dat hier warm zeg!

Gisteren dus naar Tijuana in Mexico gereden. Voor een stempel in ons paspoort. Die we niet hebben omdat we er zomaar binnen mochten wandelen! Het was raar, maar we hadden meteen het gevoel in een andere wereld te zijn. Uiteraard vol kraampjes en winkels met buchtsouvenirs en andere tourist traps. Maar het meest opvallende was toch dat de Mexicanen blijkbaar graag profiteren van het gebrek aan gezondheidszorg in de VS. Overal konden we voor een gratis checkup naar de dokter of de dental clinic. En er waren daar apotheken, zoveel dat ge haast zou denken dat heel Mexico dodelijk ziek is. En generische geneesmiddelen slikt. En aan de hoeveelheid beschikbare Viagra te zien, last heeft van erectieproblemen.

Het leukste verhaal speelt zich af in toiletregionen. Ik ging naar de WC, die op een kier stond, dus ik trek ze open. Staat daar een Mexicaan op zijn gemak zijn ding te doen! Ik natuurlijk supergegeneerd snel weggelopen. Maar de man zelf was pas echt in shock. Hij is zich een keer of 7 komen excuseren en heeft Cindy een keer of tien de hand geschud om het goed te maken. Een hand die ze vervolgens gedesinfecteerd heeft, omwille van wat ik hem allemaal met die hand had zien doen. Ik bespaar jullie de details!

Dan terug naar de VS. Eerst nog wat staan lachen met al de idioten die perse met de auto de grens over moesten en in een gigantische file stonden. Tot bleek dat de voetgangersfile nog veel indrukwekkender was. En elke keer als we dachten dat we er waren kwam er nog een bocht. En nog een. En nog een. In totaal hebben we twee uur aangeschoven, in de vlakke Mexicaanse middagzon. Ik vreesde echt dat ondanks het vele smeren Cindy vandaag met mij naar de spoed zou moeten wegens tweedegraadsbrandwonden. Maar uiteindelijk is de schade nog redelijk beperkt gebleven. Thank God for Zwitsal Sunblock!

Gisteravond dan naar San Diego gereden en daar nog gaan eten en wandelen langs het water en in Gaslamp Quarter. Heel leuke, gezellige buurt, er was ook net een baseballwedstrijd aan de gang. In elk geval blij dat we ondanks onze eerder plannen toch naar hier zijn gekomen. Danku MM en Jan B!

Vandaag naar Seaworld geweest. Was echt de moeite, super veel mooie beestjes en shows gezien. Helaas was het pinguinpaviljoen net gesloten, dus Veva en Kevin, geen foto's van jullie vriendjes... Was allemaal wel superduur en super Amerikaans. Twee voorbeeldjes: net voor de opening van het park zaten Cin en iik naast mekaar op toilet te tetteren toen er plots door de luidspreker galmde: 'Ladies and Gentlemen, welcome to Seaworld, please stand up for our national anthem'. En jawel daar klonk het volkslied. Wij geweldig in dubio over wat we nu moesten doen. Rechtstaan en een grote plas veroorzaken of gewoon blijven zitten met de slappe lach. Het is het laatste geworden.

Pas op, dat was dus nog niet het ergste. Voor de show met de orka's begon, zei de presentatrice plots :'Members of the US army, the British forces and our allies, and their families, please stand up' En toen ze dat deden, schreeuwde ze haar longen uit haar lijf 'Give them an applause, you are our heroes!' Yep, crazy people... Nu waren we niet zeker of die allies op Irak sloegen of op bv Libanon. Dus we zijn maar blijven zitten. Anders Gaetan was ik natuurlijk rechtgesprongen en had ik meegeroepen 'My brother in law is in the Belgian Army and I am sooooooo proud of him!'

Het was daar trouwens echt de hele tijd pure Amerikaans kuddegeest en massahysterie tijdens de shows, alles schoon ondersteund door melodramatische muziek en de nodige zin voor tragiek. Cin en ik waren echt waar de enige van de duizenden mensen die weigerden om mee onzin als "OOOOOh my hair!!!!" te roepen. Niet normaal!

Soit, we gaan het hier bij laten. Morgen vertrekken we hier richting Flagstaff, om er dan donderdag de Canyon in te rijden en Cindy's verjaardag te vieren. Of er daar veel te surfen valt, weten we niet, mogelijk horen jullie dus even niks van ons. But as our governor Arnold once said 'we'll be back!'

Kusjes,

Sweety and Sweaty. Jullie mogen zelf kiezen wie wie is ;-)

Els schreef op 7 september:

Hey babies,

even een korte update,

Gisteren de hele dag in een verzengende hitte Californie en Arizona doorkruist, langs bergen, grote steenhopen, woestijn, cactussen, maar liefst 900 km. Onderweg een klein incident met de border patrol. We werden tegengehouden door maar liefst vier mannen in uniform waar alleen de volgende zin uitkwam 'State your citizenship'. Wij: 'Euh? u zei?" Enfin na een heel gedoe bleek dat ze onze pas wouden zien. De mijne zat in de koffer, dus ik stap uit en doe de bak open, komt er van de andere kant ook een uniform aangelopen met gevaarlijke hond, in grote staat van opwinding,
roepend: 'watch out, she jumped out of the car, she jumped out of the car, she...' Ik me van geen kwaad bewust aan het kijken van 'zeg, rustig he vriend', maar de hond zat al bijna aan mijn benen, blijkbaar ging ik een machinegeweer bovenhalen en iedereen omver knallen ofzo.. Enfin, gelukkig waren de andere mannetjes ondertussen zo gecharmeerd van het feit dat we uit Belgie kwamen dat het goed is afgelopen. Man, dat hadden ze nog nooit gezien, heel het buro hebben ze bijeen geschreeuwd: 'Come look, they're from Belgium!!!' We hadden net zo goed van Mars kunnen komen!

Voor de rest: we zijn bijna aan de Canyon, helaas is het weer omgeslagen, zo'n graad of twintig minder dan gisteren, wolken, en af en toe een onweer. Vandaag Cindy haar verjaardag gevierd met ontbijt op bed en een nieuwe lader voor de GSM gekocht, want de mijne is stuk blijkbaar. Was ook nog een gedoe, de vent van de winkel wou ons eigenlijk geen lader verkopen omdat we een ander netwerk gebruiken. Veel zin voor commercie die gast!

Wij gaan hier vertrekken, tot over enkele dagen!

The birthday girl and her servant.

Els schreef op 12 september:

Om te beginnen iets wat we al de hele tijd vergeten zijn: we zien hier elke dag enkele keren Chris Vandendurpel op de tv, in die fameuze reclamespotjes, de moeite hoor! Hij komt altijd net voor of achter de man die reclame maakt voor medicijnen tegen ED*.

De twee laatste dagen zijn echt wel het hoogtepunt van wackoness geweest. Dubbelgangers gezien van Luc Appermont, Tom Van Dyck, de gasten van Queer as folk, Wim Devilder... En uiteraard vrouwen met pluimen in hun gat who want to 'accentuate your figure', maar ook Venetiaanse gondeliers op een turkoois kanaal op de tweede verdieping van een shopping center, Romeinse gladiatoren met een borstel op hun kop. Ook wat tips voor badmode opgedaan aan de pool: de witte zwembroek zonder inhoud, de turkooise met weerspannige inhoud, de roze string for older gays, en de beige bikini, bij voorkeur drie maten te klein en alleen de tepels bedekkend. En zelfs dat met moeite...

Ze spelen hier een soort poker dat wij niet verstaan, het is dus bij de slots gebleven, en net als vorige keer hebben we ons laten vangen. Eerst 5 dollar gewonnen, uiteindelijk 20 verloren. Maar ja, we gaan vast als tegenprestatie nog getrouwd geraken, toch? Duizenden keren verloren gelopen ook, in gigantische casino's/shoppingmalls/hotels en wat niet meer.

Een nieuwe aflevering in the never ending gay story. Daarnet zaten we buiten op een bankje -heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeet- toen een man ons kwam vragen of een van ons 'Gay Raymond'was. Wij toch enigzins beledigd, dat we er gayfriendly uitzien hebben we ondertussen ook wel door maar ons voor een travestiet pakken is toch nog iets anders. Bleek naderhand dat meneer op zoek was naar ene mevrouw GAIL Raymond. :-)

Bon, morgen vertrekken we richting Death Valley en Yosemite de dagen daarna.
If we survive, you'll be the first to know...

Kusjes,

gamblers anonymous

*ED: de eufemistische manier om hier te zeggen dat het spel niet meer marcheert, erectile disfunction dus..

Els schreef op 14 september:

Yep, we survived. Maar zoals Cindy zei, het was ne nipte. Onze temperatuurmeter heeft 47 graden gehaald en of ge het nu gelooft of niet, daartegen is een Belgische hittegolf NIKS. Man, zo heeeeeeeet. We begonnen op den duur echt wel te snakken naar lucht. En naar de uitgang. En wij waren niet alleen, ook een harige Hollandse motorbende was de wanhoop nabij. Om nog te zwijgen van onze auto. Die begon zo'n 6000 toeren te draaien. En remmen deed hij alleen nog zoals een roetsjbaan in de Walibi, als hij goesting had... Enfin, we hebben het gehaald en het was wel de moeite ook.
Echt zo raar, zo leeg, zo uitgestorven en heel verschillende landschappen uren aan een stuk.

Vandaag beetje teleurstellende dag, de hitte is gelukkig wel weg, een graad of 20 minder. We zijn naar Mono Lake geweest, wat volgens onze lonely planet een prachtig zoutmeer met grote kraters en gigantische kalkstenen formaties was. Alleen, de krater was onzichtbaar en de stenen amper een meter hoog. En excuse us, but in this case size DOES matter!

Dan eentje voor de geschiedenisboekjes. Gisteren het toppunt van surrealiteit meegemaakt. We hebben alweer de slappe lach als we er aan denken. Beeld je in : je rijdt uren door de Nevadawoestijn, rijdt Death Valley binnen op het middaguur, raakt met je sputterende auto met veel moeite het hoogste punt op, kilometers in de omtrek is er niks anders dan stilte en desolate maanlandschappen. En dan gebeurt het. Uit het niets duiken twee mannen op, een van hen met een petje waarop het zeer onamerikaanse woord Flikken staat. Hij opent zijn mond en spreekt de legendarische woorden : 'Seg Jean, as wai na is nor diejen baaarg waaaandelen...' :-))))))

Kusjes,

de Laker Sisters

Els schreef op 15 september:

Vandaag dus naar Yosemite geweest. Was heel mooi en het weer viel ondanks storm vannacht en regen nu weer zeer goed mee zolang wij ah wandelen waren. Het is echt onvoorstelbaar!

Was allemaal heel mooi, echt weer iets heel anders dan we al gezien hadden. Sequoia's, naaldbossen, gletsjerbergen of zoiets, watervalletjes, riviertjes, meertjes. Beetje sprookjesachtig. Cindy droomde een beetje van Goudlokjeverhalen, en zat de hele tijd te turen of we de veelbeloofde beren zouden tegenkomen. Ik ben heel blij dat dat NIET het geval was! BTW, MM, wel een beer met een blauw broekske gezien, en er voor u een foto van gemaakt...

Bijna onszelf doodgewandeld ook, amai, het ging ineens wel heel lang bergop. En geloof het of niet, net op het moment dat ik helemaal buiten adem zei 'als er nu een beer opduikt...' was er toch weer 1 man in de buurt die zei 'dan gaat ge heel hard lopen!' Incroyable, een mens durft hier op den duur zijn mond niet meer opendoen, iedereen spreekt hier vlaams!!!

De voorbije dagen en ook nu elke keer geeindigd in zo'n echt roadside dorpje, bestaande uit vijf motels en een vettige snackbar. Na donker ronduit uitgestorven en spooky, Cindy heeft weer al sloten dichtgevezen, ge wilt het niet weten ;-)

Morgen vertrekken we richting San Francisco, hard to believe dat onze conge
vanaf nu NOG gay-er gaat worden :-)

Groetjes,

de broodjesmeersters

Els schreef op 18 september:

SF is dus zoals we verwacht hadden geweldig. Heel mooi, een soort groot dorp, en heel onamerikaans eigenlijk, bijna zuideuropees, met mooie baaien, prachtige herenhuizen enzovoort. Alleen, het is hier wel serieus gespen, denk niet dat er hier een baan is die gewoon plat loopt, het is altijd of bergop, of bergaf. Het is hier ook schitterend weer, maar wel een graad of 15 minder dan de rest van onze tijd hier, en na de middag steekt een zeebries op, die u letterlijk van uw -vuile- sokken blaast.

Wat hebben we al gedaan : Fisherman's Warf was heel gezellig, veel winkeltjes, boten, leuke 'musea', de zeeleeuwen natuurlijk, een latinofeest... En ETEN!!! Beetje zoals in Oostende, hebben ze hier aan de vismijn ook zo van die eetkraampjes. Met ECHT!!!! eten. Iets wat we al in geen weken hebben gezien. Het kwijl droop Pavlovgewijs letterlijk uit onze mond, zo lekker ruiken!

We zijn ook naar Yerba Buena Gardens geweest, een leuk kunstig parkje -weet niet hoe ik het anders moet omschrijven- waar we op de paardjesmolen hebben gezeten (helaas alweer geen huwelijksaanzoek gekregen) en dan naar de hippe winkelbuurt, waar we nog es een Macy's zijn binnengevallen om promdresses te passen. Deze keer geen vies pokkewijf aan de paskamers, dus wij met twee erin en veel foto,s gemaakt van roomsoezen, overgordijnen en babydollekes.

Naar Alcatraz geweest. Dat was echt de moeite, was met zo'n audiotour, met getuigenissen van mensen die er echt hadden vastgezeten zodat ge er u ook iets kon bij voorstellen. Moet serieus rottig zijn geweest, want die Rock is alles wat ge er van denkt, zo vlakbij de kust en de fun en de pracht van de brug enzo, en tegelijk zo desolaat en wind, man om zot van te worden. Cindy had er graag een nachtje doorgebracht, maar helaas de rangers deden een serieuze check en dus zijn we toch met de laatste boot terug gemoeten.

Ook op de fameuze cable cars gezeten, maar wat daar leuk aan is, is ons een raadsel. Man, iedereen opeen geplet op een kar die nauwelijks voor of achteruit gaat en als ze dat wel doet een geluid produceert waar ge nachtmerries van krijgt. En dan al die bergen op en af, we waren blij dat we het overleefd hebben. Walibi is er niks tegen!

Zaterdagavond zijn we de Gaydistrict gaan verkennen en dat was weer serieus de moeite. Een letterlijk zeer kleurrijke bevolking, de beste was een man van een jaar of 45, kaal op een oranje kuif en een groene sik na. Hij droeg baggy pants (voor de leken, zo'n broek die halverwege uw gat vastgemaakt is met een ceintuur zodat iedereen uw boxershort kan zien), alleen was hij zijn ondergoed vergeten. Misschien net als wij geen proper meer in huis, wie zal het zeggen? In elk geval, Cindy had haar hele dinner lang een schoon zicht op een leuning met verrimpelde bilspleet. Smakelijk. Ook nog de leatherboys tegengekomen en Big Daddy (een soort Kojak met snor) die duidelijk elk moment zijn vrouw naast hem aan de gaybar verwachtte, hij was er puur niet gerust in. Op de terugweg een taxi-incident, wij hielden er een aan en een ander ging er mee lopen. Maar charmant als we zijn, gooide de chauffeur de
gast uit zijn auto en nam ons mee. We zijn bij de gays trouwens een hele avond bediend, hulp bij het naar toilet gaan, bij het handen wassen, bij de deuren openen. Een vrouw moet toch echt zoiets in huis hebben hoor ;-)

Dan wat algemene updates.

We hebben nog es de was gedaan. Voor het laatst. Niet omdat het niet meer nodig is, maar omdat we gewoon liever stinken dan nog es huisvrouw uit de 19e eeuw te spelen. De bloedblaren op mijn handen zijn nog niet genezen van de vorige keer. Wel vervelend, door de frisse temperaturen duurde het hier dubbel zolang eer alles droog was. Als ge zonder ondergoed en kousen zit, beetje vervelend...

Tot slot het verhaal van de familie Klepkes, de eigenaars van ons motel. Aan het hoofd staat vieze stiefzuster van Assepoester, die al de hele tijd aan het proberen is om ons op een tourbus te krijgen. Vermoedelijk heeft ze aandelen in die maatschappij ofzo. Enfin, ze kan ons niet uitstaan omdat we weigeren haar plannen voor ons uit te voeren. Het enige wat we wilden weten, nl wanneer het ontbijt kwam, dat wou ze niet zeggen. En toen we het gingen vragen in de namiddag schreeuwde ze 'not now no!'

Dan is er de grote broer, also known as de parkingcleaner, die gast sproeit en schuurt heelder dagen de parking, waarom, we don't know. Vooral niet omdat kleine broer ondertussen niks anders doet dan auto's verzetten, met een voorzichtigheid waar Jean Marie Dedecker niks tegen is. Dan is er nog papa, de krabber of naaktvoet, zoals ge wilt. Loopt hele dagen op zijn blote voeten te gluren naar zijn gasten, terwijl hij uitgebreid zijn edele delen masseert. Zijn het de hormonen van een man met ED of gewoon schaamluizen, again, we don't know...

Zaterdag was een topdag voor de Klepkesfamily. Die begon met ons uit bed te bellen want de enige boom op de parking moest gesnoeid worden. Om halfacht op een zaterdag. En wiens auto stond er toch net onder die boom, yep de onze!

Meteen daarna begaf onze wc het. Om nog te zwijgen van het brandalarm dat maar bleef afgaan en waarvan assepoes haar zus maar niet kon geloven dat wij er niks mee te maken hadden. En dan s avonds om een uur of zes was het helemaal fun, geen elektriciteit meer! Wij waren gelukkig al binnen en konden dus heel het spel afloeren, maar al wie na ons kwam, kon zelfs zijn kamer niet meer in omdat de kaartsloten niet werkten. De vieze zuster heeft hare pere gezien zenne! Anderhalf uur lang al de gestrande gasten opvangen en maar GSMen. Wij vonden het heel plezant, hebben zelfs op het punt gestaan ons warm water te verhuren aan de andere gasten :-)

Ziezo, de volgende dagen gaan wij de Pacific Coast afrijden, daarbij
verdringend dat we zuidwaarts, dus richting LA en richting het einde gaan.
Kusjes,

de kuitenbijters