De nieuwe clip van Ricky Martin al gezien?
It's alright!

Ik was gisteren de afbeeldingen op mijn pc aan het ordenen en in het mapje 'weblog - not posted yet' kwam ik er een aantal tegen, die ik inderdaad nog niet met de mensheid gedeeld heb.
Hier gaan we...


Charlie Hunnam (Cold Mountain, Queer As Folk (de Britse reeks))


Heath Ledger


Ian Somerhalder (Lost)

... dan zou het goed kunnen dat dit verhaal uit haar vingers kwam gerold.

Hoe bekijkt George W. Bush zijn job als president?
Zo.

Ik heb de laatste tijd gewoon te weinig tijd.
Dat heb je hier ongetwijfeld ook al gemerkt.
En wat is het leuk om dan te merken dat er mensen zijn die te veel tijd hebben.
Tijd om een analyse te maken van hun bioscoopbezoekjes bijvoorbeeld.
Interessant.

Ik heb het ongetwijfeld al over hem gehad in eerdere posts: David Sedaris.
Ik verslind zijn boeken. En een aantal maanden geleden heb ik zelfs een audiobook van hem gekocht. Niet meteen mijn beste idee, want hij heeft alles behalve een aangename stem.
Dit kortverhaal in The New Yorker is wel een aanrader.

Ik hou van mannen. Of in elk geval van hun lijf. Misschien is dat wel het simpelste antwoord op de vraag waarom ik zoveel homovrienden heb. Niet alleen hébben zij zo’n lijf, ze delen ook mijn liefde ervoor. En ze stellen dat van hun weleens ter beschikking als ik de plotse drang tot liefkozen in mij voel opkomen. Als ik een man was, ik zou zéker homo zijn. Volgens de kenners zelfs een ongelofelijke nicht.

Ik snap met de beste wil van de wereld niet wat mannen in een vrouwenlijf zien. Dat vrouwen op vrouwen vallen, daar kan ik me nog iets bij voorstellen. De herkenning is groter en vrouwen zijn veel meer relatiemateriaal dan mannen het ooit zullen zijn. Twee vrouwen die van mekaar houden, hebben volgens mij oneindig veel meer kans om het te maken dan een man en vrouw. Al was het maar omdat ze op zijn minst dezelfde taal spreken.

De taal die homo’s ook spreken dus. Dàt maakt ze tot het perfecte vrouwenvriendje. Ze combineren het beste van twee werelden : het innerlijk van een vrouw en het uiterlijk van een man. Misschien zijn ze wel een hogere vorm van leven, een stap verder in de evolutie? Hoewel, als God of Allah iets met die evolutie te maken hebben, lijkt me dat weinig waarschijnlijk.

Anyway, mannenlijven dus. Ik ken heel wat liefhebbers en ze hebben allemaal hun eigen favoriete onderdeel. En dan sla ik nu even dat voor de hand liggende over. Hoewel ik er op zich wel een bladzijde of tien zou kunnen aan wijden, dààr zal ik het niet over hebben. De censuurcommissie kan genadeloos hard zijn en ik wil al die pubergroupies van Kev-in-wonderland het bezoeken van deze site niet ontzeggen. Geen gelul dus.

Wel een ode aan al die geweldige plekjes waar je je hoofd te rusten kan leggen. Het licht welvende putje op de overgang van de hals naar de schouder en de borstkas, zacht en tegelijk stevig. En bij voorkeur behaard. De rug, lekker breed zodat je je er helemaal in kan verliezen. De buik –een BUIK ja, geen wasbord, ik wil iets waar pak aan is- mals en toch een beetje ruw.

De ronduit onweerstaanbare stukken dan : de uitgesproken wenkbrauwbogen en jukbeenderen, de pezige lippen en de five o’clockshadow. De handen, liefst zo groot mogelijk en met sexy, lange vingers en harde polsen. Het babyzachte vel ter hoogte van de liezen, om van te smelten... En mijn persoonlijke toppers : de kont, de dijen en de kuiten. Niks mannelijkers dan mannenbenen. Vooral de achterkant ervan. Ja, of ze het nu leuk vinden of niet, soms zijn mannen voor mij –en bij uitbreiding voor alle vrouwen, denk ik- niet meer dan een lustobject. Punt.

Of neen, komma. Want ik zou het meest aantrekkelijke nog vergeten : de geur. Of die nu in je kleren, in je lakens of in je badkamer hangt, er is niks wat zelfs maar enigszins in de buurt komt. Je hebt er die gevaarlijk en spannend ruiken en waar je kinderen mee wil maken. Je hebt er die veilig en kalmerend ruiken en waar je kinderen mee wil kríjgen. En de beste zijn een combinatie van die twee. Ze ruiken naar zweet, tropenhout, fondantchocolade en nootjes. En als ze een beetje stijl hebben naar Cool Water van Davidoff.

En nog een ode aan Jake!
(want de Heath-poll was niet echt een succes, Bart)

Let op bij bepaalde reacties in het gastenboek onder bepaalde posts.
Er zitten af en toe een aantal spamberichten tussen met links naar malafide sites.
Ik probeer het in de gaten te houden, maar soms zijn ze me te snel af.
Maar 1 tip: niet doorklikken!
Kom niet klagen als je op deze manier plots de vogelgriep krijgt!

Soms post ik graag dingen waardoor de mensheid plots met rasse schreden vooruit kan gaan. Zoals deze tip hier.

Net een uitnodiging voor "Fuck Valentine Night" gekregen. En geaccepteerd. Daarmee lijkt mijn lot weer bezegeld. Voor het vierde jaar op rij zal ik de dag der verliefden in het kamp der singles doorbrengen. Eerlijk gezegd was ik me er niet eens helemaal van bewust dat het alweer zover was. Misschien is dat nog het beste bewijs dat ik er niet mee zit. Valentijn sucks. Sowieso.

Wij westerlingen zijn zo onderhand wel gewend aan de commerciële uitbuiting van ongeveer elk non-event. En we weten dat we niet ontsnappen aan indoctrinatie via alle zichtbare en onzichtbare kanalen zoals daar zijn irritante reclame en zware sociale druk. Maar toch, ik blijf me er kapot aan ergeren.

De zomervakantie is amper begonnen of de "Terug naar School"-folders vallen al in de bus. De schoolbel heeft één keer gerinkeld en we moeten pompoenen gaan leeghalen voor de volstrekt on-Vlaamse traditie van Halloween. Het is niet eens half oktober of je loopt om de haverklap een slecht verklede Sint tegen het lijf en we hebben zelfs een wet moeten stemmen om te vermijden dat die Sint in een ordinair straatgevecht met de Kerstman verwikkeld raakt.

Maar het allerergste is toch wel de Valentine-crap. Is er IEMAND die op de avond van 14 februari al es is gaan slapen met het gevoel dat de dag heeft gebracht wat hij er van verwacht had? Neen toch? En waarom niet? Omdat het hele gedoe nergens op slaat natuurlijk. Daarom!

Omdat er geen enkele reden is waarom die dag anders zou moeten zijn dan alle andere. Tenzij dan omdat het slimme marketingjongens goed uitkomt. Omdat dat zogenaamde toppunt van romantiek jaar na jaar meer gehypet wordt en we er met zijn allen intrappen om niet voor alien te worden versleten.

Zo ver hebben ze ons gekregen, dat we -willlen of niet- meedraaien in de mallemolen van slechte smaak. Je kan nog zo hard roepen dat je die opgeklopte nonsens niet nodig hebt om te bewijzen dat je van elkaar houdt en je kan het nog uit de grond van je hart menen ook, uiteindelijk denk je toch dat er iets fundamenteel verkeerd zit in je relatie als je geen fortuin besteedt aan juwelen, etentjes en hotelsuites.

En daarmee doet Valentijn precies het omgekeerde van wat de bedoeling zou moeten zijn. Het doet je twijfelen aan de liefde. Als hij van me houdt, waarom zijn we dan niet in mijn lievelingsrestaurant gaan eten? Als hij vindt dat ik er goed uitzie, waarom heeft hij dan zo’n hoerig lingeriesetje gekocht? Kon hij niet es wat meer moeite doen dan een bos lelijke bloemen en goedkope pralines? Enzovoort...

En zelfs als je samen beslist dat het niet hoeft, moet je ergens diep vanbinnen toch de vrees onderdrukken dat hij gewoon niet meer van je houdt. En dat zijn hekel aan commercie het beste excuus was dat hij kon verzinnen om geen origineel cadeau te moeten bedenken.

Als ik het zo allemaal es op een rijtje zet, ben ik ronduit BLIJ dat ik er weer es aan ontsnap. Voor mij geen stress en geen teleurstelling. Alleen het gezelschap van mensen die aan junkfood, alcohol en een knuffel genoeg hebben om te weten dat ik van ze hou. Have fun, Valentinesuckers!

Ik werd even niet goed toen ik de nieuwe cover van Dag Allemaal zag.

Twee van mijn grote liefdes verenigd in 1 clip: hier.

Van sommige Kevins distantieer ik me liever.
Ik denk dat deze site genoeg zegt.

Jouw mening telt.
Echt waar.
En een reactie posten kan altijd tot onverwachte 'tegemoetkomingen' leiden.
Zo schreef Bart op 1 februari:
"Waarom is iedereen zot van Gyllenhaal, terwijl Heath Ledger eigenlijk de echte schone is!
Ciao
Bart".

Het toeval wil dat een aantal uren voordien mijn favoriete magazine in de brievenbus geland was (en je weet hoe graag ik post krijg): GQ Magazine (the US edition), met op de cover... Heath Ledger.

Ik moet toegeven dat Heath ook wel iets heeft.
Meer nog: in Brokeback Mountain is het vooral Heath die een prachtige acteerprestatie levert. Dat geef ik graag toe.

Maar moet ik nu zo ver gaan om de foto's uit GQ hier te posten?
Graag jullie mening!
Do you want some Heath?

Trouwe bezoekers weten dat ik meer dan dol ben op mijn iPod.
What would life be like without him?
Tegenwoordig blijken de add-ons garant te staan voor een omzet van 1 biljoen dollar!
En geef toe, er zitten toch echt wel knappe snufjes tussen.
Ik ben helemaal weg van de klokradiotoepassing.


Meer attributen hier.

Wie heeft er vroeger niet Super Mario Bros. gespeeld?
Zelf zag ik er het nut niet echt van in, maar Super Mario was vaak wel mijn grote redding op saaie verjaardagsfeestje begin jaren '90.
Niets zo leuk als de andere gasten enerveren met de fijne geluidseffecten van dit spel.
En nu vind je hier zelfs de synthesizer-versie van Super Mario met alle geluidjes!

Ik vind het zelf beschamend dat het zover is gekomen, maar de waarheid heeft haar rechten: als iemand me op dit moment zou vragen waar hij me een plezier mee kon doen, dan zou mijn antwoord “GELD!!!” zijn. Zo laag ben ik gevallen. Ik ben veranderd in een op fortuin belust groen monster. En dat terwijl ik er al mijn hele leven prat op ga niet om geld te geven. Maar ik heb het zoooo nodig. Echt. Ik denk dat ik deze maand twee keer mijn loon heb uitgegeven. Bij benadering. Het kan ook meer zijn. Ach, who am I kidding? Het IS meer.

De Visa-rekening van de kerstcadeaus, nieuwjaarsfeestjes, miserie met de auto, citytripje, tickets voor Amerika, extra lading winterkleding en ga zo maar door. Ik DURF het zelfs niet allemaal op te tellen. Ik ben mijn leven nog niet beu. Alleen de kost ervan.

Ik besef dat het klinkt alsof ik mijn lot verdien, alsof ik het geld langs deuren en vensters naar buiten keil. Want minstens de helft van alles waar ik deze maand geld aan heb gegeven, heb ik strikt genomen niet nodig. Het zijn luxe-uitgaven, I know...

Maar toch. Ik zou graag ter verdediging inroepen dat januari een heel slechte maand is geweest. Eén waarin een aantal vooraf geplande uitspattingen samenvielen met een aantal onvoorziene omstandigheden en broodnodige aankopen. Met als resultaat dus een gat in mijn hand, mijn hart en mijn bankrekening. En ik ben al zo slecht in rekenen. En in geld verdienen.

Ik ben niet gemaakt om mezelf kapot te werken in één of andere managersfunctie en sloten geld te verdienen dat ik nooit kan spenderen omdat ik het te druk heb met vergaderen, mensen te ontslaan, zakenrelaties eieren onder de kont te schuiven, een maagzweer te kweken en op mijn vijftigste te bezwijken aan een hartaanval.

Ik ben gemaakt om van het leven te genieten. Maar net daarom zal ik nooit rijk worden. Wat erg jammer is, want ik weet zeker dat ik dat goed zou kunnen: rijk zijn. En dat zeg ik zonder de minste ironie. Kev en ik hadden het er vorige week nog over. Sommige mensen kunnen niet om met de miljoenen die hen in de nek gesmeten worden. Wij zijn daar voor in de wieg gelegd. Sommige Lottowinnaars voelen zich verloren in de wereld waarin ze belanden. Ons zou dat niet overkomen, decadentie is onze natuurlijke biotoop.

Als ik zeg dat wij goeie rijken zouden zijn, dan bedoel ik uiteraard dat we de goede doelen van deze wereld niet zouden vergeten. En dat we zouden delen met onze dierbaren. Maar meer nog bedoel ik dat wij de wereldeconomie draaiende zouden houden. Wij zouden schandalig veel geld uitgeven aan mooie, leuke en toch ook nuttige dingen. Wij zouden eindeloos op vakantie gaan en de toeristische industrie een gigantische omzet bezorgen. Bovenop de jobs die we op die manier creeëren zouden we zelf ook nog es horden personeel in dienst nemen. En most of all: we zouden gewoon blijven werken. Just for fun.

Zouden dus. Want tot nader order ga ik morgen vooral werken voor het geld. En reken ik voorlopig alleen op die 5 miljoen die Kev me heeft beloofd als hij Euromillions wint. Zelf zal ik die niet winnen want ik speel niet mee. Ik heb daar geen geld voor.