Via de on-demand-service op je digitale tv krijg je soms nog eens iets te zien wat je anders niet zou zien.
Zelfs bij VTM maken ze al eens een foutje.



Ach, en bij de NOS gaat het ook wel eens mis.

Een cadeautje voor volgend jaar.

Vandaag, 28 december, is het je verjaardag.
Ik blijf het er moeilijk mee hebben om de verleden tijd te gebruiken als het over jou gaat.

Vandaag zou het je verjaardag geweest zijn.
En ik blijf hem vieren.
Op de manier waarop je het het liefst van al zou gewild hebben.
Met vanalles in veel te grote porties.

Straks ga ik weer vieren.
Met veel te grote porties.
En een klein hartje.

"Say goodbye to yesterday,
Those are words I'll never say"
uit This Used To Be My Playground - Madonna

Mijn oprechte excuses voor het onregelmatige postgedrag.
Ik ben namelijk druk bezig.
Met de nieuwe radio.
Met het bekijken van de programma's die 85% van de schijfruimte van mijn digicorder innemen.
En met het regelen van mijn verhuis.
Yep, ik verlaat Gent weldra.
Met mijn digicorder en al.

"Ik ben in een versierbui...".

Hey, kijk... een regenboog toen ik naar het werk reed!

Opletten als je van plan bent om in Brazilië een ijslolly te eten.
Mocht je er een iPod Shuffle in vinden: da's perfect normaal.
Fabrikant Kibon verstopt er 10.000 in 'fake' ijsjes.
Knappe marketingcampagne.

... als je gaat tanken!
The freaks are out there.

My all time favourite:


En komt ook aardig in de buurt:

Hieronder een stukje geschiedenis dat ik graag nog eens bovenhaal.
De start van Kanaal 2, het tweede net van VTM, dat toen nog simpelweg Ka2 heette.
De vlammetjes rond het logo en de 'zoemzoemzoemzoem'-reclametune. Ik was fan.
Veel te snel van het scherm verdwenen, want het blijft de beste vormgeving die ik ooit op tv gezien/gehoord heb. Als je er nu naar terugkijkt kan je alleen maar toegeven dat het er alles behalve '1995' uitziet.



Marleen Vanhecke daarentegen...
Zij heeft er altijd al '1995' uit gezien.

Sinds kort is onze taal een uitdrukking rijker: 'een Marthaatje doen'.
De echte definitie: je stervende moeder op ietwat ongepaste wijze toespreken op nationale televisie.
"Good Luck, Mom!".
Je ma aanmoedigen tijdens een wedstrijdje bingo of haar moreel steunen terwijl ze aan het sterven is... voor Martha Stewart is dat allemaal hetzelfde.
"And more importantly, we have some very nice guests on the show tonight...".
OK, dat laatste zei ze niet.
Maar ze dacht het wel.
Trust me.
WTF?!

De voorbije weken hebben Domi en ik op het werk trouwens nog meer van dat soort uitdrukkingen gecreëerd. Maar ik vrees dat die niet voor publicatie geschikt zijn.

De Britten hebben van die tradities waar ik wel van hou. Zoals hun Christmas Specials. Rond de jaarwisseling komt er ook een special van de Catherine Tate Show. En daarin zal George Michael de slapjanusversie van zichzelf spelen. De versie die de voorbije jaren een aantal keer met zijn broek op zijn knoesels (gebruikt iemand dit woord ooit nog?) betrapt werd.

Waarom roepen presentatoren/presentatrices op één altijd zo LUID als ze een kandidaat aankondigen?
Iemand moet Katja Retsin in Steracteur Sterartiest dringend eens vertellen dat het niet nodig is om ZO LUID in de microfoon te brullen: "Hier is... ***doorbreekt de geluidsmuur***".
En Tom Lenaerts in de Pappenheimers... vantzelfde.
Voor de rest een heel erg fijn weekend gehad ;-)

Morgen ga ik op dieet.
Echt.
Maar eerst even de tafel helpen leegruimen.
En gelukkig zijn er nog collega's die zich met volle overgave op de opdracht smijten.